Goede voortgang

En inmiddels zijn we alweer een maand verder... en ook hier vliegen de dagen voorbij.
De No Apologies training met de tiener groep is inmiddels geweest, althans wat de eerste 6 onderdelen van het programma betreft.
Het was niet zo'n hele makkelijke groep, maar de trainers hadden al gauw hun aandacht gevangen en in de loop van de week werd de groep steeds groter. Goed teken!
Er volgt hierna in de komende weken nog een na programma, zodat het onder de aandacht blijft.
Ook wordt geprobeerd de ouders er bij te betrekken.

Ook hebben we huizen-zoek-avonturen beleefd!
We hebben inmiddels al heel wat gezien en daardoor leuke ontmoetingen gehad :).
Op een gegeven moment gingen we overstappen op het kijken naar koopwoningen, dat leek ons ook wel een goede optie.
Daar hebben we veel plezier aan beleefd, want alleen al het kijken naar huizen met de makelaar was een vermakelijke bezigheid.

Op een zaterdagmorgen hadden we met de makelaar afgesproken dat we een paar huizen zouden bekijken die we uitgezocht hadden.
Toen we bij het eerste huis kwamen, bleken er ter plekke nog een aantal andere kijkers te zijn.
Eén van de serieuze belangstellenden kreeg het daardoor blijkbaar benauwd en dacht waarschijnlijk "vóórdat dit mijn neus voorbij gaat moet ik spijkers met koppen slaan".
Ter plekke werd het huis verkocht!
En de rest had het nakijken.
Misschien goede verkoop-tip voor makelaars die het moeilijk hebben? :)
Dus, nadat de makelaar goede zaken had gedaan en wij daarop even hadden gewacht......, gingen we verder naar het volgende huis, nadat er onderweg ondertussen nog even wat andere zaken geregeld werden.
Bij het volgende huis viel me op dat de eigenaresse ons de rondleiding gaf en de makelaar ineens spoorloos verdwenen was.
Na een poosje zeer uitgebreid kijken, hoorden we dat de makelaar zijn auto niet helemaal vertrouwde en ondertussen even naar de garage gegaan was.
Na een hele lange bezichtiging :) kwam hij terug ....zonder auto.
Hij vroeg aan de eigenaresse van het huis of wij haar auto voor het vervolg mochten gebruiken.
Dat vond ze goed en ze ging zelf ook wel even mee.
Dus wij met z'n allen verder naar het volgende huis.
Helaas waren de mensen die daar woonden niet ingelicht en konden we er alleen maar langs rijden.
Bij de volgende was er geen sleutel en konden we dus alleen maar door de ramen kijken.
Als klap op de vuurpijl wist onze chauffeuse ook nog wel een paar huizen te koop en die wilde ze ons ook nog wel even laten zien en aanprijzen......
Hoe komisch......

Nou, met het kopen van een huis is het tot nu toe niks geworden.
Wij beraden ons: misschien is huur toch beter.

Maar de meest bijzondere gebeurtenis tot nu toe is wel dat wij oma en opa zijn geworden van ons eerste kleinkind, een kleinzoon, Liam.
We gaan binnenkort naar Nederland en hopen een aantal weken van hem te genieten, én van de rest natuurlijk :)!