De reis naar het zuidwesten
Door: Stijnie
Blijf op de hoogte en volg stijnie
04 Oktober 2017 | Oeganda, Kampala
Nadat we in het weekend in Kampala weer opgeladen waren, zowel fysiek als geestelijk, stond de volgende reis op het programma.
Ook in het zuidwesten heeft men te maken met natuurrampen en ook daar gaan Europese vrijwilligers heen ter ondersteuning van de programma’s om rampen te voorkomen.
Daarom moest Douwe ook daar heen voor besprekingen en om workshops te geven ter voorbereiding.
Eerst gingen we naar Kabale, niet ver van de grens met Rwanda en daarna naar Kasese, ongeveer 240 km ten noorden van Kabale.
Naar Kabale was het zo’n 430 km., ruim 7 uur rijden.
We genoten van het prachtige landschap, heel bergachtig en groen, er wordt van alles verbouwd o.a. thee, koffie, katoen, mais en er zijn veel bananenplantages.
Onderweg kwamen we weer regelmatig de mobiele wegversperringen van langwerpige blokken met lange puntige spijkers tegen (ze zijn verplaatsbaar Jaap ;-)) met in het midden een bord waarop staat Stop Politie Check.
Bij kleine wegwerkzaamheden die we tegenkwamen lagen grote takken met bladeren op de weg, die gaven aan dat er een afzetting was ;-)
De ‘wegrestaurants’ waren een soort van drive-ins, stopplaatsen langs de kant van de weg waar verkopers stonden met etenswaar en als je stopte hoefde je niet je auto uit, want in mum van tijd stonden ze allemaal rond je auto met lekkere dingen, spiesen met geroosterd vlees, matoke (geroosterd banaan), zakjes pinda’s, flesjes drinken enz. Ook bussen stopten er en dan werd er via de raampjes goede zaken gedaan.
Kabale is de hoogst gelegen stad van Oeganda en ligt op ongeveer 2000m. Dat konden we goed merken, want het was er een stuk koeler.
De jongens op de boda-boda’s hadden slim hun jas achterstevoren aangetrokken, lekker warm en geen zorgen over een kapotte rits of andere openingen :-)
Met verbazing stond ik te kijken naar een boda-boda die langsreed met 2 varkens achterop, stevig vastgebonden en nog verbazingwekkender was, ze gaven geen kik!
De ouders van de medewerkster van de Church of Uganda die bij ons was, Josephine, woonden ook in Kabale, zij was daar opgegroeid. Haar vader was er leraar en haar moeder werkte in het laboratorium van het ziekenhuis. Cato, de chauffeur, en wij werden bij hen uitgenodigd. Om er te komen moesten we via een hele smalle steile hobbelige weg die loodrecht de berg op ging, ik hield mijn hart vast, straks moesten we ook weer naar beneden de berg afduiken…… als dat maar goed ging.
Toen we bij hun huisje kwamen zagen we in hun tuin naast kippen ook een kleine bananenplantage.
Haar vader vertelde dat hij de bananen, - groene, die geroosterd of gekookt bij de maaltijd gegeten wordt- niet verkoopt, maar weggeeft aan arme mensen.
Toen we binnen waren en voorgesteld, lieten ze ons alleen achter en na een hele tijd kwam Josephine weer binnen met thee en koffie en een lekkere ‘flap’ met gehaktvulling. Ze zette het op een tafel die langs de muur stond en nadat ze met ons gedankt had, liet ze ons weer alleen en moesten we onszelf bedienen.
Na een poosje kwam ze weer terug, samen met haar ouders, ze kwamen bij ons zitten en we konden met elkaar praten.
Daarna gingen ze weer weg en na een poosje kwamen ze weer terug om weer even bij ons te zitten. Wat mooi is, is dat men hier heel open spreekt over hun afhankelijkheid van God en dat hun dankbaarheid de boventoon voert in voor- en tegenspoed.
Al met al was het een bijzonder bezoekje, het ging een beetje anders dan wij gewend zijn ;-)
En gelukkig.......... we kwamen zonder kleerscheuren weer beneden. :-)
Kwam het door de kou, het harde werken of door het eten? De laatste ochtend voor we verder zouden gaan naar Kasese had Douwe geen trek aan het ontbijt, een veeg teken ;-) en toen we na het ochtendprogramma zouden vertrekken, voelde Douwe zich inmiddels behoorlijk ziek, misselijk en slap.
Iedereen was gelijk erg bezorgd en hij werd in bed gestopt, een slaapje zou hem hopelijk opknappen. Het hielp inderdaad iets en dus vertrokken we naar Kasese. Het leuke was dat we een eind tussen 2 nationale parken doorreden, dus gingen we goed kijken of we ook wilde dieren zagen, een leeuw ofzo ;-)
De weg was hier niet zo geweldig, we werden behoorlijk heen en weer geschud - arme Douwe- en ja hoor, na een poosje zagen we een olifant en buffels, impala’s en Ugandese kobs, ook wel de nationale antilope van Uganda genoemd en natuurlijk apen.
Douwe was erg blij toen we er eindelijk waren en kroop gauw in bed. Josephine was nog steeds erg bezorgd en ging direct naar een apotheek om medicijnen te halen en andere dingen waarvan ze dacht dat die goed voor Douwe waren. Achter het hotel stond een ziekenauto geparkeerd, voor de zekerheid……
Douwe sliep en sliep en sliep en met behulp van de medicijnen en gebed knapte hij gelukkig weer op tot opluchting van iedereen. En gelukkig kon hij zijn programma gewoon afmaken.
-
04 Oktober 2017 - 13:09
Annette:
Lieve Stijnie,
Jammer dat je geen foto kon maken van die varkens!
Gelukkig had Douwe niets ernstigs......
Alvast een goede terugreis gewenst!
Lieve groet, Annette -
04 Oktober 2017 - 13:43
Sjoerd:
Wat fijn dat Douwe weer is opgeknapt! Ziekte kan je niet gebruiken, zeker niet in een ander land, en met een druk programma.
We moesten erg lachen om die varkens op de boda-boda!
Heel bijzonder om mee te maken, allemaal!
Groeten uit Gouda! Zegen! -
04 Oktober 2017 - 14:30
Jaap & Fiet:
Jullie hebben zo weer heel wat afgereisd en gezien, Stijnie. Overigens, op die wegen 430 km in 7 u afleggen, dus met inbegrip van pauzes, een gemiddelde snelheid van 61,5 km/u, is een knappe prestatie. Trouwens, of je zo blij moet zijn met al die etenswaren die je bij die “wegrestaurants” door het raam aangeboden krijgt? Persoonlijk eet ik het liefst aan een tafel(tje) buiten de auto:-) . Die persoonlijke ontmoeting met Josephines ouders was ook een bijzondere en waardevolle ervaring. Gelukkig dat Douwes ongesteldheid van beperkte duur was. Hopelijk heeft hij in de nationale parken toch nog enigszins kunnen genieten van de bijzondere dieren daar. Dit keer eindig je ermee dat Douwe zijn programma kon afmaken. Daarom nog maar weer de wens, als we je niet meer horen vóór jullie terugreis, dat jullie weer behouden thuis mogen komen. Hartelijke groet, Jaap & Fiet -
04 Oktober 2017 - 17:28
Jaap:
jullie maken ook van alles mee het valt niet mee veel sterkte jaap -
04 Oktober 2017 - 18:53
Herma:
Allemensen...........jullie reizen verlopen niet saai!
Wat maken jullie veel mee.
Gelukkig dat het allemaal goed afloopt!
Liefs Herma
-
04 Oktober 2017 - 20:48
Nanda:
Lieve Stijnie,
Jullie maken veel facetten van het Afrikaanse leven en de natuur mee. Eerst het noorden, nu het zuiden. Dat steile weggetje lijkt me doodeng. Gelukkig kwamen jullie veilig beneden.
Fijn dat Douwe weer beter is. Ik hoop jullie weer te zien als jullie terug in Nederland zijn.
Hartelijke groet en liefs, Nanda. -
05 Oktober 2017 - 13:57
Mariette:
Ha Stijnie,
Nou was ik eigenlijk zo benieuwd hoe het daar in een laboratorium gaat... Heeft die mevrouw er nog iets over verteld? Het zal wel niet helemaal te vergelijken zijn met hier en Curaçao ;)
Groetjes,
Mariëtte -
09 Oktober 2017 - 14:21
Ineke Koops:
Hoi Stijnie, beetje late reaktie van ons! Wij zaten ook in de 'rimboe', dwz, geen wifi, dan moet ik te veel moeite doen om te reageren! Maar ik geniet wel van je verhaal, best spannend!
Douwes ziekte kwam vastvan het eten! Gelukkig was het snel over, toch een ouwe taaie!
Ben je al aan het'afscheiden'? Gaat het volgens de planning? Gelukkig is tante weer wat opgeleefd, maar blijft wel kwetsbaar. Heel goede thuisreis en sterkte bij de laatste loodjes! Iedereen is natuurlijk blij als je weer terugbbent, dan neem je de herfst voor lief!
Veel groeten, Ineke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
