Voorbereidingen en het verhaal van de Lemon Tree

Afgelopen week is er druk gewerkt aan de voorbereidingen voor Pesach.
Dat begon met het schoonmaken voor Pesach.
Dat was een heidens karwei, het hele hotel moest spic en span zijn, o.a. het servies in kokend water gewassen en de pannen met vuur gereinigd ( je kunt je voorstellen wat voor een werk dat voor een hotel betekent ) en er mag nergens meer een kruimeltje te vinden zijn, geen restjes gerezen brood of gebak tijdens Pesach.
Daarom wordt er alleen nog ongezuurde broden (matzes) gegeten totdat Pesach weer voorbij is. En als er een feestje is, is bijv. chocolade-matzes-taart ook heel lekker :)
Het Pesachfeest duurt 7 dagen, van 14-21 april.
Gevierd wordt dat God het volk Israël bevrijdde uit Egypte van de slavernij en de uittocht uit Egypte. In de Bijbel in het boek Exodus staat het beschreven.
Wij hebben ook een studieavond gehad over Pesach.
Het Pesachfeest begint met de Sederavond maandagavond, dan wordt er de feestelijke sedermaaltijd gebruikt met verschillende soorten voedsel met symbolische betekenis dat herinnert aan de uittocht en er worden 4 glazen wijn of druivensap gedronken en uit de Haggada (=vertelling) gelezen, vragen aan de kinderen gesteld en liederen gezongen.
Op de Sederavond heb ik dienst in het restaurant en mag ik het allemaal live meemaken! Ik kijk er naar uit en zal er over vertellen!

Ook ben ik begonnen met Hebreeuwse les.
Als je al die tekens ziet i.p.v. de letters die wij gewend zijn, lijkt het net geheimtaal..... Maar nu leer ik die 'geheimtaal' dus te 'ontcijferen'.
Best wel moeilijk, hoor, maar ik kan mijn naam al in het Hebreeuws schrijven en is dat niet belangrijk? ;)

We zijn ook nog een dag weggeweest met een studietrip.
We zijn naar Ramle, Ein Karem en Jeruzalem geweest.
In Ramle hebben we de Open House bezocht.
De byzondere geschiedenis van de bewoners van dat huis is aanleiding geweest dat het boek 'Lemon Tree' is geschreven, ook is het boek verfilmd.
Het huis was na de oorlog van 1948 gegeven aan de Joodse familie Landau, overlevenden van de holocaust in Bulgarije.
Dalia Landau de hoofdpersoon uit het boek hebben we later op de dag in haar flat in Jeruzalem bezocht en zij vertelde ons het verhaal:

"Op een dag werd er aan de deur gebeld en ik was alleen thuis (ik was toen 19 jaar). Er stonden 2 Palestijnse mannen voor de deur en zij vroegen of ze even binnen mochten kijken, omdat ze vroeger in dat huis hadden gewoond. Ze wezen naar de citroenboom (lemon tree) in de tuin, die had hun vader geplant.
Ik liet hen binnen en daar waren ze dankbaar voor en ze zeiden: "Kom ook eens bij ons kijken, wij wonen nu in Ramallah".
Dat wilde ik wel.
Omdat het het min of meer onmogelijk was om als Joods meisje alleen naar de Westbank te gaan en ik dacht dat mijn ouders het ook niet zo'n goed plan zouden vinden, bedacht ik iets.
Ik leidde regelmatig toeristen rond en stelde aan een toerist voor om een uitstapje naar Ramallah te maken met in mijn achterhoofd het idee om het tegenbezoekje te brengen.
Het was lastig, want als een Joodse vrouw op bezoek gaat bij een Palestijnse familie, word je wel verdacht en onbetrouwbaar voor je omgeving, maar het lukte om contact te hebben.
En het contact is gebleven.
Op een dag hoorden we dat er een dodelijke terreuraanslag was geweest in een supermarkt in Jeruzalem.
De dader bleek de Palestijnse kennis uit Ramallah te zijn. Dat was heftig!
Hij kreeg 15 jaar gevangenisstraf en al die tijd heb ik er over na kunnen denken hoe ik hier op zou reageren.
Toen hij weer uit de gevangenis was heb ik het contact voortgezet.
Toen mijn ouders waren overleden, dacht ik wat zal ik doen met het huis. Ik heb de Palestijnse kennis voorgesteld om het huis aan zijn familie te geven, maar dat wilde hij niet.
Toen hebben we overlegd en heb ik het huis geschonken voor kinderopvang voor arabische kinderen uit Ramle van 0-3 jaar.
Daarnaast is het een ontmoetingsplek voor vrouwen.
Om de kennismaking tussen joodse en arabische kinderen te bevorderen organiseren we zomers zomerkampen, zodat ze dan met elkaar kunnen spelen en elkaar leren kennen en in vrede leren samenleven."

We waren allemaal diep onder de indruk van deze gepassioneerde vrouw, die in de praktijk brengt wat God vraagt: heb je naaste lief als jezelf, en zelfs: heb je vijanden lief.
Wat een voorbeeld van liefde en vergevingsgezindheid is deze vrouw.
Ze is nog steeds bezig om activiteiten te organiseren en lezingen te houden ter bevordering van de vrede.

Ook zijn we nog in Ein Karem geweest, dat is een dorpje vlakbij Jeruzalem. Daar is Johannes de Doper geboren en daar kwam Maria bij zijn moeder Elisabet op bezoek toen ze in verwachting was van Jezus.
Al met al een bijzondere studietrip.
Op de foto's kun je het één en ander zien.