Op stap in Kampala
Door: Stijnie
Blijf op de hoogte en volg stijnie
25 Juni 2015 | Oeganda, Kampala
Zij woont hier al een aantal jaren en ik heb haar ontmoet in de International Church.
Toen we daar in een dienst waren, nodigden zij en haar man ons uit.
De zaterdag er op gingen we bij hen eten. Dat was heel gezellig en heel lekker :)
Het was de wandeling van twee uur naar hen toe dubbel en dwars waard.
En zo zagen we gelijk weer het één en ander van de stad. Stukje bij beetje ontdekken we zo steeds meer.
Laatst kwam Anja bij mij koffie drinken en daarna ging ik met haar op stap.
Zij heeft hier al veel contacten en doet veel verschillende dingen o.a. vrijwilligerswerk.
Ik ging met haar mee naar een opvanghuis voor straatjongens.
Elke keer ben ik weer geschokt als ik in het centrum van Kampala kinderen van ongeveer drie tot zes jaar oud, op straat zie zitten met vieze kleren aan, die bedelen.
Je hebt de neiging om ze allemaal op te pakken en mee naar huis te nemen…….
Ik had al eens gevraagd hoe dat precies zit met die kinderen en daarom was ik blij dat ik naar een plek ging waar wat gedaan wordt voor straatkinderen.
Het opvanghuis bestaat uit een aantal gebouwtjes waar de straatjongens overdag kunnen komen en onderwijs krijgen, creatief bezig kunnen zijn, muziek maken en sporten.
Ook krijgen ze 1x per dag wat te eten, als er tenminste genoeg is.
Voordat de jongens er komen wordt er eerst contact met hen gemaakt op de plek waar ze zwerven.
Daarna worden ze gemotiveerd om naar de opvangplek te komen. Dat is best moeilijk, want de meesten snuiven lijm en horen steeds dat ze niks waard zijn en dat het ook nooit wat met hen zal worden. Het besef dat dat een leugen is, en dat er hoop voor de toekomst is, moet ze motiveren om naar de dagopvang te gaan, een plaats voor nieuw perspectief.
Medewerkers die zelf vroeger straatkind waren en er aan ontsnapt zijn, gaan naar de kinderen toe om met ze te praten. In het opvanghuis werken ex- straatjongens .
Verder is er ook nog een soort naaiatelier voor 6 dakloze vrouwen die leren naaien en als ze een diploma hebben en als er geld voor is, een naaimachine ( type trapnaaimachine) krijgen en dan voor zichzelf aan de slag kunnen en zo in hun levensonderhoud kunnen voorzien.
Hoe meer naaimachines, hoe meer vrouwen naaien kunnen leren.
We ontmoetten de pastor, die hier leiding geeft en die zelf vroeger ook staatjongen was, een zeer gemotiveerd man vol met ideeën. Nadat hij van de straat was, is hij naar school gegaan en heeft theologie gestudeerd en nu zet hij zich helemaal in voor deze opvang, evenals een andere medewerker die pastor is geworden en waar de jongens met hun vragen terecht kunnen.
Ze waren het er allebei over eens dat het belangrijkste is om aan de jongens door te geven dat ze door God geschapen en uniek zijn, dat ze heel waardevol zijn, dat Hij van hen houdt en dat hun leven betekenis heeft.
Het opvanghuis is een opvang voor overdag en er mag officieel niet overnacht worden.
Maar er wordt een oogje dichtgeknepen, er is toch een kamertje waar ze kinderen laten slapen, op een zak of op plastic of karton op de grond, zij aan zij.
De insteek is dat er doorstroming is, wie in het opvanghuis komt moet meewerken aan terugkeer naar de familie. Er wordt gezocht naar de familie en het kind wordt weer in contact gebracht met zijn ouders of grootouders en zij worden op hun verantwoordelijkheid gewezen die zij hebben voor het kind. Dat is een proces en dat kost natuurlijk wel wat tijd.
Voor de kinderen waarbij dat niet lukt of als er geen familie te vinden is, is men bezig een huis te bouwen. Daar kunnen zij dan wonen, een kindertehuis met liefde, zorg en begeleiding.
Er is hier een Deense organisatie die sociale projecten financieel steunt.
Dit opvanghuis krijgt ook een deel van het geld, maar dat is niet genoeg om alles te bekostigen, daarom wordt het budget aangevuld met particuliere giften.
Soms kan er geen eten uitgedeeld worden omdat er geen geld genoeg is.
Degene die dit leest en denkt: graag zou ik wat willen geven voor het nieuwe kindertehuis of voor eten of om nog meer kinderen op te kunnen vangen, of voor het kopen van een naaimachine, kan op mijn rekening NL37ABNA089 23 75 353 geld overmaken o.v.v streetboys Kampala, dan zal ik zorgen dat het daar terecht komt.
p.s. Nu volop verkrijgbaar, een ware delicatesse: gefrituurde sprinkhanen. Lekker knapperig…..
-
25 Juni 2015 - 11:29
Annette B.:
Lieve Stijnie en Douwe,
Ik ben onder de indruk en geschokt. Soms schieten woorden te kort zo ook hier. Ik heb zojuist geld overgemaakt.
Liefs Annette B. -
25 Juni 2015 - 19:31
Jaap Van Der Pas:
wat is er toch een hoop ellende op deze wereld.
je kan echt naar de wederkomst verlangen.
ik zie wel mijn zegeningen,die God geeft .
liefs jaap van der pas -
27 Juni 2015 - 08:13
Herma:
Lieve allebei.
Geweldig dat ook bij deze kinderen mensen zijn die kunnen en willen helpen.
Dat is toch altijd weer de positieve kant van elke zware situatie.
Graag zou ik financieel willen helpen, maar dat lukt me niet.
En....de sprinkhanen mag ja daar wel laten hoor. Of hebben jullie ze al geproefd?
Liefs Herma -
26 Juli 2015 - 21:57
Peter:
lieve Stijnie & Douwe,
Sorry voor m'n nogal late reactie... Ik lees pas nu je verhaal. Jullie zien heftige dingen. Hopelijk zijn die straatkinderen ervan doordrongen dat God een plan voor hun leven heeft. Hopelijk staan ze Hem toe in hun leven. Mooi dat jullie daar wat kunnen betekenen.
Sterkte daar! Hoe lang blijven jullie daar nog, weet je daar al iets meer van?
Liefs en vr groet,
Peter & Hanneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley