Op reis naar het oosten

In Oeganda nemen de kerken een belangrijke plaats in in de samenleving.
Ook de grote protestantse kerk, Church of Uganda, heeft een belangrijke plaats in dit land en is goed georganiseerd, de basis en de stabiliteit worden gevonden in de boodschap van het Evangelie en de doorwerking daarvan in het leven van elke dag.
Vanaf 2014 houdt deze kerk zich ook bezig met noodhulp bij rampen. Net als overal in de wereld nemen in Oost Afrika de natuurrampen steeds heviger vormen aan en soms is er een verband met conflicten.
De kerk kan de bevolking goed bereiken en hen inschakelen bij het proces ter voorkoming van rampen.
Dan moet je bijvoorbeeld denken aan het voorkomen dat droogte tot een ramp leidt door tijdig op één of andere manier water op te vangen. Of aan de gevolgen van korte periodes van hevige regen, die leiden tot grote wateroverlast of aardverschuivingen. De oplossingen kunnen het beste door eigenaren en gebruikers van het land worden bedacht, want elke berg is anders. Bijvoorbeeld het beplanten om water vast te houden, het op berghellingen maken van voorzieningen tegen modderstromen, het graven van goten en bassins om water af te voeren en op te vangen, enz.
Het is belangrijk dat het water anders geleid wordt, zodat het niet alles met zich mee kan sleuren en bij droogte weer gebruikt kan worden.
De kerk heeft een ontwikkelingsorganisatie en is nu bezig in al die kwetsbare gebieden, afdelingen daarvan te versterken, om steun te geven aan de bevolking. Steun ook om samen te werken met de overheid, wat op lang niet elke plaats gemakkelijk is. Een aantal plaatsen krijgen binnenkort een jaartje een opgeleide Europese vrijwilliger om de processen te ondersteunen.
Douwe is hun programma’s aan het voorbereiden en moet daarvoor naar de verschillende plaatsen.

Dus gingen we, samen met een medewerkster, een chauffeur en een auto van de Church of Uganda , nadat we voor een ‘safe journey’ hadden gebeden, op reis.
Het eerst naar Mbale, een plaats ongeveer 240 km ten oosten van Kampala.
Voor we de stad uit waren, waren we al een uur verder, daarna ging het redelijk goed. Er zijn geen snelwegen en in elk dorp waar je door komt, word je gedwongen langzaam te rijden, want er zijn verschillende soorten en veel verkeersdrempels.
Dus deden we er al met al 6 uur over om op de plaats van bestemming te komen.
Het laatste stuk weg was niet geasfalteerd en we werden helemaal door elkaar geschud, zodat ik even vreesde voor mijn rug, maar gelukkig heeft die het doorstaan, alleen hadden we allebei de volgende dag last van spierpijn……… De volgende ochtend konden we de toppen van de berg Elgon goed zien. Ook het verschil tussen de beroemde watervallen en de nieuwe modderstromen, die overal verwoesting brengen.
We hadden een hele knusse hotelkamer, we hadden samen 1 stoel en 1 handdoek. Bij de wastafel draaide de hele kraan mee van links naar rechts als je hem open- of dichtdraaide.
Bij het ontbijt kon je kiezen uit 2 soorten beleg, jam en ei en er was witbrood en bananen.
Natuurlijk moest ik de plaats wel even gaan verkennen en ging op stap, langs koeien en geiten, die her en der liepen te grazen, naar het centrum.
Toen ik daar aankwam hoorde ik opeens een luid gekrijs en keek waar dat vandaan kwam. Toen zag ik 3 jongens op een boda boda zitten met een geit, die voorop over de zitting was gelegd, die moest ook mee, hij protesteerde luid!
Ook zag ik een man lopen die 9 matrassen op zijn hoofd droeg. Ja echtwaar, ik heb ze wel 3x geteld voor ik het geloofde.
Toen Douwe aan het eind van de dag terugkwam, was ik inmiddels terug van mijn verkenningstocht en kon hem gezellig een rondleiding geven door het stadje. Dat vond hij wel leuk :)
Op het terrein van de kerk zijn ook scholen, zelfs een universiteit. Ongeveer 5 km. buiten Mbale is ook nog een terrein waar scholen staan en van waaruit missionarissen en onderwijzers uitgezonden worden. We gingen ook op bezoek bij de bisschop van de kerk. Voordat we thee gingen drinken zei hij: ‘Laten we God er voor danken’ en hij ging voor in gebed.

Daarna vertrokken we naar de volgende plaats, Soroti, 110 km ten noorden van Mbale. Dat was leuk, want daar waren we al eerder geweest.
De weg was gelukkig goed en het verkeer héél rustig, we hadden bijna de weg voor ons alleen, afgezien van de voetgangers, koeien en geiten. We kwamen de hele weg niet meer dan 10 personenauto’s tegen met daarnaast af en toe een vrachtauto, een busje, een boda boda of een fiets. Wat we wel veel tegenkwamen waren voetgangers, daar kwamen we er wel zo’n 1000 van tegen, zij liepen langs de kant van de weg, en ook koeien en geiten, die af en toe – zonder uitkijken ;) - over de weg wandelden en dan moest er stevig geremd worden.
Ook moesten we stevig op de rem voor de politiecontroles. Midden op de weg waren wegversperringen neergelegd d.m.v. twee grote langwerpige blokken waaruit hele grote ijzeren punten staken. Daar kon je niet zomaar omheen, je moest wel remmen en de politieagenten stonden klaar voor de controle.
Onderweg zagen we de ronde hutten met hun rieten daken in groepjes bij elkaar staan met hun ‘flexibele deuren’ van stof ;) en opeens zag ik een hele bijzondere , de vlag met Hup Holland Hup wapperde in de deuropening! Dat was een bijzondere deur!
Al met al was het een aantal uren later voor we in Soroti aankwamen.