Van Mbale naar Soroti
Door: Stijnie
Blijf op de hoogte en volg stijnie
16 September 2017 | Oeganda, Kampala
In Soroti, bleven we vier dagen.
Omdat het weekend er in viel, had Douwe ook vrij om Soroti wat beter te verkennen.
Naast de boda boda’s waren hier ook veel fietstaxi’s, fietsen met een hele mooie ‘gestoffeerde’ bagagedrager waar je luxe op kon zitten. Ik had wel wat medelijden met de jongens die zo hard moesten trappen.
We konden ook mooi een bezoekje brengen aan de markt.
Er was van alles te koop, groente en fruit, vooral veel tomaten en bananen in allerhande soorten, hele kleine en hele grote, en groene bananen die geroosterd worden en door iedereen hier dagelijks gegeten wordt. Het heet matoke.
Verder hingen er grote stukken vlees aan haken, er was kleding en er waren naaisters bezig met het naaien van nieuwe kleren, schoenen en tassen, huisraad en speelgoed, stoffen en matrassen, enz.
Het was behoorlijk warm en benauwd op de markt en daardoor wat slaapverwekkend, dus er waren verschillende verkopers die tussendoor even een dutje deden, liggend op de marktkraam naast hun koopwaar. En er waren er die levende kippen liepen te verkopen en in elke hand wel 3 kippen, al fladderend, op de kop aan hun poten vasthielden.
Fietsen deden dienst als ‘mobiele marktkraam’: vol gehangen met zakjes tomaten of overhemden hangend aan geïmproviseerd rekjes.…….
Toen we van de markt kwamen, waar we natuurlijk bananen hadden gekocht, want hier hebben ze de allerlekkerste bananen, liepen we op een gegeven moment ergens langs waar veel mensen in en uit liepen, we dachten daar gaan we ook even kijken, want we hoorden dat het een warenhuis was. Toen we binnenkwamen wisten we niet wat we zagen, het zag er uit als een huis in aanbouw, alles was van ruw beton en er stonden ruwhouten stellages dicht op elkaar waar spullen op lagen en waar de mensen tussendoor liepen om spullen te vinden. Je moest goed kijken want het was er behoorlijk donker, er waren weinig ramen en er was maar weinig licht aan. Ook de trappen naar boven waren van ruw beton en zonder leuningen. Boven lagen stapels matrassen op de grond, en hingen aan houten stokken dames-, heren- en kinderkleding en stoffen en overal zat een laagje stof op, want zo’n winkel is moeilijk schoon te maken. Na even rondgekeken te hebben, gingen we gauw weer naar buiten, want het was er erg warm en benauwd. Ik was nog nooit eerder in zo’n bizarre winkel geweest!
Aan de rand van Soroti zijn rotsachtige heuvels, een bijzonder gezicht, het was leuk om er heen te wandelen, maar er op klauteren was toch iets te veel van het goede. Dat had Douwe de vorige keer al gedaan:-)
We zaten in een hotel met aan de achterkant een overdekte parkeerplaats waarboven hotelkamers gebouwd waren. Een mooie overdekte plek om auto’s neer te zetten, maar ook om te vergaderen! Tussen de auto’s in werd een tafel neergezet, stoelen er omheen en vergaderen maar. Zo handig!
Regelmatig valt de stroom uit (als het gaat onweren of regenen kun je er op wachten) dus regelmatig zaten we 's avonds gezellig een poos in het donker.
Door het eten hadden we een infectie opgelopen en voelden ons lang niet lekker. De medewerkster van de Curch of Uganda die met ons mee was, was zeer bezorgd en wilde ons direct naar het ziekenhuis brengen.
Maar daar hadden we niet zo'n zin in. Als we dat niet wilden, dan moesten we maar naar de dokter, maar daar hadden we het ook niet zo op begrepen. Dus stelden we haar maar gerust dat het vast wel weer goed zou komen zonder dokters, met een beetje geduld. We deden heel voorzichtig met eten en drinken en gelukkig kwam het allemaal weer goed.
We konden met een gerust hart verder doorreizen naar de volgende plaats: Kitgum, ongeveer 250 km ten noorden van Soroti.
Omdat het weekend er in viel, had Douwe ook vrij om Soroti wat beter te verkennen.
Naast de boda boda’s waren hier ook veel fietstaxi’s, fietsen met een hele mooie ‘gestoffeerde’ bagagedrager waar je luxe op kon zitten. Ik had wel wat medelijden met de jongens die zo hard moesten trappen.
We konden ook mooi een bezoekje brengen aan de markt.
Er was van alles te koop, groente en fruit, vooral veel tomaten en bananen in allerhande soorten, hele kleine en hele grote, en groene bananen die geroosterd worden en door iedereen hier dagelijks gegeten wordt. Het heet matoke.
Verder hingen er grote stukken vlees aan haken, er was kleding en er waren naaisters bezig met het naaien van nieuwe kleren, schoenen en tassen, huisraad en speelgoed, stoffen en matrassen, enz.
Het was behoorlijk warm en benauwd op de markt en daardoor wat slaapverwekkend, dus er waren verschillende verkopers die tussendoor even een dutje deden, liggend op de marktkraam naast hun koopwaar. En er waren er die levende kippen liepen te verkopen en in elke hand wel 3 kippen, al fladderend, op de kop aan hun poten vasthielden.
Fietsen deden dienst als ‘mobiele marktkraam’: vol gehangen met zakjes tomaten of overhemden hangend aan geïmproviseerd rekjes.…….
Toen we van de markt kwamen, waar we natuurlijk bananen hadden gekocht, want hier hebben ze de allerlekkerste bananen, liepen we op een gegeven moment ergens langs waar veel mensen in en uit liepen, we dachten daar gaan we ook even kijken, want we hoorden dat het een warenhuis was. Toen we binnenkwamen wisten we niet wat we zagen, het zag er uit als een huis in aanbouw, alles was van ruw beton en er stonden ruwhouten stellages dicht op elkaar waar spullen op lagen en waar de mensen tussendoor liepen om spullen te vinden. Je moest goed kijken want het was er behoorlijk donker, er waren weinig ramen en er was maar weinig licht aan. Ook de trappen naar boven waren van ruw beton en zonder leuningen. Boven lagen stapels matrassen op de grond, en hingen aan houten stokken dames-, heren- en kinderkleding en stoffen en overal zat een laagje stof op, want zo’n winkel is moeilijk schoon te maken. Na even rondgekeken te hebben, gingen we gauw weer naar buiten, want het was er erg warm en benauwd. Ik was nog nooit eerder in zo’n bizarre winkel geweest!
Aan de rand van Soroti zijn rotsachtige heuvels, een bijzonder gezicht, het was leuk om er heen te wandelen, maar er op klauteren was toch iets te veel van het goede. Dat had Douwe de vorige keer al gedaan:-)
We zaten in een hotel met aan de achterkant een overdekte parkeerplaats waarboven hotelkamers gebouwd waren. Een mooie overdekte plek om auto’s neer te zetten, maar ook om te vergaderen! Tussen de auto’s in werd een tafel neergezet, stoelen er omheen en vergaderen maar. Zo handig!
Regelmatig valt de stroom uit (als het gaat onweren of regenen kun je er op wachten) dus regelmatig zaten we 's avonds gezellig een poos in het donker.
Door het eten hadden we een infectie opgelopen en voelden ons lang niet lekker. De medewerkster van de Curch of Uganda die met ons mee was, was zeer bezorgd en wilde ons direct naar het ziekenhuis brengen.
Maar daar hadden we niet zo'n zin in. Als we dat niet wilden, dan moesten we maar naar de dokter, maar daar hadden we het ook niet zo op begrepen. Dus stelden we haar maar gerust dat het vast wel weer goed zou komen zonder dokters, met een beetje geduld. We deden heel voorzichtig met eten en drinken en gelukkig kwam het allemaal weer goed.
We konden met een gerust hart verder doorreizen naar de volgende plaats: Kitgum, ongeveer 250 km ten noorden van Soroti.
-
16 September 2017 - 14:47
Annette:
Lieve Stijnie
Weer een geweldig verslag! Fijn te lezen.
Wat maken jullie toch veel mee! Brr ik zie die kippen voor mij..
Ik verbaas mij er niet over dat jullie niet in orde waren eerder dat het niet vaker gebeurd als ik dat allemaal zo lees!
Goed weekend verder en tot de volgende keer!
Lieve groet, Annette
-
16 September 2017 - 15:17
Teuni :
Prachtige verhalen en Gelukkig weer gezond! Hartelijke groet, ook van Henk -
16 September 2017 - 15:37
Jaap:
jullie beleven heel wat jullie kunnen metGods hulp nog een hoop aan ik wens jullie veel sterkte groetjes jaap -
16 September 2017 - 19:55
Dianne:
Ha geliefden! Zo te horen alles goed bij jullie, fijn! Kom net terug van de "nieuwe-seizoen-happening" in de kerk, was gezellig, ook veel mensen van de NG-kerk. Van de week ook gemeentevergadering gehad, alles kan altijd beter en het is geen koekoekeenzang, maar dat hoeft ook niet. We zijn op weg.... Donderdag heb ik namens mijn vader de posthuum verleende medaille en oorkonde van Yad Vashem, uit handen van de Israëlische ambassadeur ontvangen. Indrukwekkend. Degene, die mijn vader in de oorlog als joods jongetje van Amsterdam naar Alblasserdam heeft gebracht, was er ook, uit Amerika. Op facebook staan wel wat fotos. Tot de volgende keer, Dianne -
16 September 2017 - 23:48
Ineke:
Hoi Stijnie en Douwe,
Gezellig weer iets te horen van jullie!
In Amsterdam hebben we ook van die leuke fietstaxis, wist je dat?
Onze Tante is ook behoorlijk in de 'lappenmand'. Gelukkig goed verzorgd in haar nieuwe huis! Dat is wel een rustig gevoel.
Goede tijd nog daar en veel groeten van ons! -
18 September 2017 - 10:51
Cecile :
Hoi Stijnie en Douwe,
Ik geniet toch zo van jullie levendige verhalen.
Zorg goed voor de anderen maar vooral voor jullie zelf!
Lieve groet Cecile
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
