Verder op reis van Soroti naar Kitgum
Door: Stijnie
Blijf op de hoogte en volg stijnie
25 September 2017 | Oeganda, Kampala
Na Soroti ging de reis verder naar Kitgum, helemaal in het noorden, niet zover van de grens met Zuid-Soedan, ongeveer 250 km vanaf Soroti.
De eerste 125 km. tot Lira was de weg goed, maar daarna kwamen we op een onverharde weg terecht.
Door vrachtwagens en heftige regenbuien zaten er veel gaten en kuilen in de weg, dus we werden flink door elkaar geschut en de chauffeur moest acrobatische toeren uithalen om zoveel mogelijk de diepste kuilen te ontwijken, we zwenkten van links naar rechts.
Er was bijna geen verkeer, dus we hadden de ruimte. ;-)
Halverwege werden de kuilen nog groter en soms stond er water in. Het ging goed totdat we bij een hele grote diepe plas dwars over de hele weg kwamen. Je kon niet zien hoe diep die was.
Cato, de chauffeur, moest een keuze maken aan welke kant we er het beste doorheen konden rijden.
We konden niet terug, dit was de enige weg naar Kitgum.
Hij bekeek het eens goed en gaf toen flink gas en daar spoten we naar voren de plas in, in de hoop er goed door te komen.
Maar middenin de plas gebeurde het, we zaten vast, Cato gaf flink gas, de wielen spoten water en modder omhoog, tegen de zijkanten en de ramen, maar de auto kwam geen stap verder.
Wat konden we doen? Uit de auto gaan en in de plas staan duwen zou niet helpen…….
Cato deed zijn sokken en schoenen uit, rolde zijn broekspijpen op, deed de deur open en stapte uit de auto de diepe plas in en ging de situatie eens van de buitenkant bekijken.
Douwe ging achter het stuur en Cato gaf aanwijzingen, maar het hielp niet.
Hopelijk zou er een keer een auto langs komen die ons kon helpen, misschien moesten we daar op wachten.
Na een hele poos kwam er van de andere kant een open vrachtwagen aan vol soldaten.
Gelukkig, dacht ik, die zouden ons vast wel helpen. Met zo’n wagen zouden ze ons er vast wel uit kunnen trekken.
Maar tot mijn grote verbazing reden ze gewoon door zonder iets te doen. De plicht riep!
Nadat Cato nog wat meer verkenningen had uitgevoerd ging hij de auto weer in en begon verschillende manouvres uit te proberen.
En in één keer schoot de auto opeens vooruit, hij gaf flink gas en de auto zette door en reed uit de plas op het droge!
Wat een geluk , eindelijk konden we weer verder.
Na nog verschillende keren benauwde ogenblikken te hebben gehad kwamen we eindelijk in Kitgum aan.
De volgende dag werden we verrast doordat we twee Nederlanders tegenkwamen, één werkte als verloskundige in een ziekenhuis in de dichtstbijzijnde stad ( 110 km er vandaan) en één werkte daar in de moeder- en kindzorg en samen gingen ze bezoeken afleggen in de verschillende plaatsen rond die stad.
Dit was de laatste plaats in het oosten waar Douwe heen moest en daarna gingen we weer terug naar Kampala. Gelukkig hadden we nu een betere weg.
Halverwege de reis kwamen we langs een National Park waar veel apen wonen. Ze zaten gezellig langs de weg te kijken en liepen er – natuurlijk zonder uitkijken ;-) - rustig overheen, dit gebied was hun terrein. We moesten stapvoets rijden en toen er één midden op de weg voor de auto zat moesten we stoppen.
Dat vond de aap leuk, hij sprong met een vaartje op de motorkap en ging midden voor de voorruit naar ons zitten kijken en voorlopig was hij niet van plan om zijn mooie plekje te verlaten.
Het was een komisch gezicht, maar zo konden we niet verder rijden, dus moesten we iets bedenken. Gelukkig hadden we bananen bij ons en Cato deed heel voorzichtig het raam een klein eindje naar beneden - want stel je voor, ze zijn zo vlug en lenig, voor je het weet heb je een aap in de auto- en gooide de banaan in de berm. De aap kon de verleiding niet weerstaan, sprong er achteraan en wij konden doorrijden :-)
's Avonds kwamen we weer veilig aan in Kampala, gelukkig zonder aap ;-)
-
25 September 2017 - 18:17
Jaap:
jullie maken wat mee gelukkig is alles weer goed gekomen veel sterkte jaap -
25 September 2017 - 20:43
Herma:
Ha ha............een heerlijk verhaal. Ik zie het voor me.
Vanmiddag moest ik nog stoppen voor een overstekende zwaan, maar dat is wel even een andere ervaring dan die van jullie......
liefs Herma -
25 September 2017 - 22:34
Reint En Else Blok:
Mooi verhaal. Auto’s die vast komen te zitten en die apen... Herkenbaar! Sterkte met jullie activiteiten in Uganda. 11/10 weer retour naar NL? Hartelijke groet,
Reint en Else -
25 September 2017 - 23:21
Jaap & Fiet:
Jullie hebben wel weer van alles meegemaakt, Stijnie! Dat waren toch wel spannende momenten midden in dat water. Maar kennelijk bleef Cato er wel beheerst onder. Omdat hij dit toch regelmatig meemaakt, kennelijk. Verder is het wel bijzonder om daar 2 Nederlanders tegen te komen. Die tref je toch ook overal! En ten dienste van hun medemensen, zoals ook jullie! Prachtig! En ten slotte, die aap op de motorkap, vermakelijk? We hebben weer genoten! Tot een volgende keer of tot ziens! In dat geval alvast een behouden thuisreis toegewenst! Hartelijke groet,
Jaap & Fiet
-
26 September 2017 - 17:46
Annette:
Lieve Stijnie,
Geweldig verhaal weer!
Wanneer ga je in NL een boek schrijven!?
Liefs Annette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
