Addis, vervolg
Door: Stijnie
Blijf op de hoogte en volg stijnie
12 Mei 2015 | Oeganda, Kampala
Addis, vervolg
Uitgerust en geleerd van mijn eerste ervaringen in Addis, ga ik de volgende dag verder op verkenning uit.
Ik heb gelezen dat je een vanaf Entoto Hill, wat even buiten Addis ligt, een prachtig uitzicht hebt over de stad en dat er ook een bezienswaardige kerk is.
Toen ik bij het Toerist Informatie Centrum was, heb ik gevraagd met welke bus ik daar kan komen. Het is de rode bus, die moet ik dus zien te vinden.
Als ik de deur uitstap en naar de hoofdweg, die naar het centrum gaat, ben gelopen, zie ik dat die hele weg leeg is, er rijdt geen verkeer.
Ik dacht onderweg al: ‘wat lopen er toch veel mensen’ en nu wordt mij duidelijk wat er aan de hand is.
Omdat in Lybië 27 Ethiopische christenen zijn vermoord door de ISIS zijn er 3 dagen van rouw uitgeroepen en vandaag is er een grote demonstratie. Het is indrukwekkend hoeveel mensen er voor op de been zijn.
Ik bedenk dat het beter is om niet tussen de demonstranten terecht te komen.
Het is dus een goed plan om vandaag naar Entoto Hill, buiten de stad, te gaan.
Er is verschrikkelijke armoede in Addis, de tegenstellingen zijn groot.
Je wordt er verdrietig en akelig van als je dat ziet. Veel bedelaars in stinkende lompen gehuld en heel veel huizen die ‘hokken’ zijn van aarde of aluminium platen zonder enige voorziening. Als je dat ziet kun je begrijpen dat Afrikaanse vluchtelingen zeggen, het maakt mij niet uit als ik niet levend in Europa aan kom, wat heb ik te verliezen, welk perspectief heb ik?
Omdat de grote toegangswegen afgesloten zijn, moet ik de hele weg naar het centrum lopen.
Onderweg zie ik open vrachtwagens met politie en soldaten rijden die ingezet worden om de orde te bewaren.
Dichtbij het centrum rijdt er weer verkeer en rijden ook bussen.
Maar de bussen zitten stampvol, er kan geen kip meer bij.
Dus loop ik nog maar een eindje verder.
Het is nog wel even zoeken om de goede bus te vinden, maar lang zoeken wordt beloond.
Ik stap in de bus en ga een kaartje kopen bij de conducteur die in een apart hokje achterin de bus zit. Daar blijkt dat ik de bus moet hebben die precies de andere kant opgaat.
O, o, gelijk de volgende halte er maar weer uit en na een poosje wachten kom ik in de goede bus terecht en kan ik lekker uitrusten, want ik ben inmiddels al bijna 2 uur onderweg.
In de bus klinkt heel relaxt klassieke muziek, het wordt onderbroken door verslag van de demonstratie en de toespraken, zo blijven we allemaal op de hoogte.
Na een mooie rit de heuvel op komen we in Entoto Hill. Na wat rondkijken kijk ik of ik een kerk kan vinden. In de verte langs de weg zijn kerktorens. Ik loop er heen, maar helaas is de deur dicht. Er is een groot stuk grond omheen en bankjes langs de muur om lekker uit te rusten en wat bananen te eten, lekker en het vult goed. Ik blijf hier lekker een poosje en wil niet eerder dan halverwege de middag terug in de hoop dat de demonstratie dan wel voorbij zal zijn.
Er zijn allerhande ontmoetingen op het ‘kerkplein’, ook pastorale gesprekken met de pastor.
Na een poosje komt er een groepje vrouwen aan , 1 vrouw in het zwart loopt voorop luidkeels te huilen en te jammeren. Achter haar lopen vrouwen met witte kleden om. Ze gaan op de bankjes langs de muur zitten. Vervolgens komen er steeds meer mensen, er is een begrafenis. Ik bekijk het allemaal van een afstandje en als het voorbij is en iedereen weer weg is, is het voor mij ook tijd om te gaan.
De rust is weergekeerd in Addis en kom weer veilig terug.
Uitgerust en geleerd van mijn eerste ervaringen in Addis, ga ik de volgende dag verder op verkenning uit.
Ik heb gelezen dat je een vanaf Entoto Hill, wat even buiten Addis ligt, een prachtig uitzicht hebt over de stad en dat er ook een bezienswaardige kerk is.
Toen ik bij het Toerist Informatie Centrum was, heb ik gevraagd met welke bus ik daar kan komen. Het is de rode bus, die moet ik dus zien te vinden.
Als ik de deur uitstap en naar de hoofdweg, die naar het centrum gaat, ben gelopen, zie ik dat die hele weg leeg is, er rijdt geen verkeer.
Ik dacht onderweg al: ‘wat lopen er toch veel mensen’ en nu wordt mij duidelijk wat er aan de hand is.
Omdat in Lybië 27 Ethiopische christenen zijn vermoord door de ISIS zijn er 3 dagen van rouw uitgeroepen en vandaag is er een grote demonstratie. Het is indrukwekkend hoeveel mensen er voor op de been zijn.
Ik bedenk dat het beter is om niet tussen de demonstranten terecht te komen.
Het is dus een goed plan om vandaag naar Entoto Hill, buiten de stad, te gaan.
Er is verschrikkelijke armoede in Addis, de tegenstellingen zijn groot.
Je wordt er verdrietig en akelig van als je dat ziet. Veel bedelaars in stinkende lompen gehuld en heel veel huizen die ‘hokken’ zijn van aarde of aluminium platen zonder enige voorziening. Als je dat ziet kun je begrijpen dat Afrikaanse vluchtelingen zeggen, het maakt mij niet uit als ik niet levend in Europa aan kom, wat heb ik te verliezen, welk perspectief heb ik?
Omdat de grote toegangswegen afgesloten zijn, moet ik de hele weg naar het centrum lopen.
Onderweg zie ik open vrachtwagens met politie en soldaten rijden die ingezet worden om de orde te bewaren.
Dichtbij het centrum rijdt er weer verkeer en rijden ook bussen.
Maar de bussen zitten stampvol, er kan geen kip meer bij.
Dus loop ik nog maar een eindje verder.
Het is nog wel even zoeken om de goede bus te vinden, maar lang zoeken wordt beloond.
Ik stap in de bus en ga een kaartje kopen bij de conducteur die in een apart hokje achterin de bus zit. Daar blijkt dat ik de bus moet hebben die precies de andere kant opgaat.
O, o, gelijk de volgende halte er maar weer uit en na een poosje wachten kom ik in de goede bus terecht en kan ik lekker uitrusten, want ik ben inmiddels al bijna 2 uur onderweg.
In de bus klinkt heel relaxt klassieke muziek, het wordt onderbroken door verslag van de demonstratie en de toespraken, zo blijven we allemaal op de hoogte.
Na een mooie rit de heuvel op komen we in Entoto Hill. Na wat rondkijken kijk ik of ik een kerk kan vinden. In de verte langs de weg zijn kerktorens. Ik loop er heen, maar helaas is de deur dicht. Er is een groot stuk grond omheen en bankjes langs de muur om lekker uit te rusten en wat bananen te eten, lekker en het vult goed. Ik blijf hier lekker een poosje en wil niet eerder dan halverwege de middag terug in de hoop dat de demonstratie dan wel voorbij zal zijn.
Er zijn allerhande ontmoetingen op het ‘kerkplein’, ook pastorale gesprekken met de pastor.
Na een poosje komt er een groepje vrouwen aan , 1 vrouw in het zwart loopt voorop luidkeels te huilen en te jammeren. Achter haar lopen vrouwen met witte kleden om. Ze gaan op de bankjes langs de muur zitten. Vervolgens komen er steeds meer mensen, er is een begrafenis. Ik bekijk het allemaal van een afstandje en als het voorbij is en iedereen weer weg is, is het voor mij ook tijd om te gaan.
De rust is weergekeerd in Addis en kom weer veilig terug.
-
12 Mei 2015 - 09:36
Herma:
Lieve allebei.
Poeh..........je nam me wel even mee in de spanning van de demonstratie....gelukkig dat jij er op deze manier langs kwam. Bijzonder hoor.
Ik zie je daar zitten bij het kerkje....
Fijn dat je iedereen (dus ook mij) dit laat delen.
Liefs Herma -
12 Mei 2015 - 14:03
Cecile:
Nou Stijnie wat een avonturen allemaal!
Ik vind het toch knap dat je dit allemaal in je eentje durft.
Lieve groet Cecile -
12 Mei 2015 - 17:30
Annette B.:
Wat een andere wereld is het he waar je nu bent.....Ik reed vandaag door Waddinxveen: wat een tijd gelden dat we daar woonden ......ik zie kleine Douk nog op het waddenpad lopen naar ons toe!
Tot de volgende keer, XAX -
12 Mei 2015 - 18:24
Irene:
Wat een boeiend en prachtig geschreven verhaal.
Je maakt zo wel veel mee en blijft zeker een zeer zelfstandige vrouw.
Erg leuk om dit allemaal te kunnen lezen dus blijf vooral veel schrijven.
Liefs, Irene -
14 Mei 2015 - 11:57
Jaap & Fiet:
Zijn weer onder de indruk van je beeldende relaas. Knap dat je dit in je eentje onderneemt!
Hartelijke groet,
Jaap & Fiet
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
